Διαβήτης
Μία ύπουλη ασθένεια που μας αφορά όλους
Το υπερσύγχρονο Διαβητολογικό Κέντρο
Διαθέτει
Αντιμετωπίζει
Στοχεύει
Ο Διαβήτης
Ο Διαβήτης χαρακτηρίζεται από την αύξηση του σακχάρου στο αίμα και προκύπτει όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη (ορμόνη που ρυθμίζει τη γλυκόζη στο αίμα) ή όταν η παρουσία κάποιων συγκεκριμένων παραγόντων αντιτίθενται στη δράση της. Αυτό έχει σαν συνέπεια αφενός τα κύτταρα να μην έχουν την απαραίτητη ενέργεια για τη λειτουργία τους και αφετέρου το αίμα να περιέχει περισσότερο σάκχαρο από το κανονικό (υπεργλυκαιμία).
Οι βασικοί τύποι της ασθένειας, Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 1 και Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 2 έχουν χρόνιο χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει ότι ο ασθενής οφείλει να βρίσκεται συνεχώς υπό συστηματική ιατρική παρακολούθηση και έλεγχο, υιοθετώντας παράλληλα τον ενδεδειγμένο υγιεινό τρόπο ζωής, διατροφής και άσκησης, και μη παραλείποντας τη λήψη της ειδικής φαρμακευτικής αγωγής.
Όσον αφορά τον προδιαβήτη, αν εντοπιστεί εγκαίρως, μπορούμε όχι μόνο να ελέγξουμε την πορεία του, αλλά ακόμα και να τον αναστείλουμε. Ο διαβήτης στη διάρκεια της κύησης αντιμετωπίζεται στοχεύοντας στη διατήρηση της ευγλυκαιμίας σε όλη τη διάρκεια της κύησης και κατά τον τοκετό, ώστε να προληφθούν οι τυχόν δυσμενείς επιπτώσεις τόσο στο έμβρυο, όσο και στη μητέρα.
Προκαλείται από την καταστροφή των β κυττάρων του παγκρέατος, τα οποία παράγουν την ορμόνη ινσουλίνη. Έτσι, σε αυτόν τον τύπο του σακχαρώδους διαβήτη παρατηρείται απόλυτη έλλειψη ινσουλίνης και κρίνεται απαραίτητη η εξωγενής χορήγησή της για την αντιμετώπισή του, ώστε να αποφευχθεί η περίπτωση να πέσει ο ασθενής σε κώμα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται σε άτομα νεαρής ηλικίας, συνήθως κάτω των 30 ετών, μπορεί όμως να εμφανιστεί και σε οποιαδήποτε άλλη ηλικία.
Προκαλείται από τη διαταραχή του μεταβολισμού, των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών, η οποία οφείλεται σε σχετική έλλειψη ινσουλίνης, αλλά και σε αντίσταση των ιστών στη δράση της.
Ο Διαβήτης τύπου 2 αποτελεί τη συνηθέστερη μορφή (περίπου το 90% του συνόλου των διαβητικών) και απαντάται κατά κύριο λόγο σε παχύσαρκους ενήλικες, αλλά και σε παιδιά. Η πιο συχνή εμφάνισή του είναι μεταξύ 50-70 ετών.
Αξίζει να επισημανθεί ότι η κληρονομικότητα παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της νόσου.
Πρόκειται για μία ιδιαίτερη κατηγορία Διαβήτη που πρωτοεμφανίζεται σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και που εξαφανίζεται λίγες ημέρες μετά τον τοκετό.
Κατά την αρχική επίσκεψη κάθε εγκύου γίνεται μέτρηση σακχάρου αίματος και μετριέται η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη. Αν οι τιμές είναι φυσιολογικές προγραμματίζεται καμπύλη σακχάρου μεταξύ 24ης και 28ης εβδομάδας της κύησης.
Η αντιμετώπιση γίνεται με υγιεινοδιαιτητικά μέτρα και συχνά απαιτείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θεραπεία με ινσουλίνη. Σκοπός είναι η επίτευξη και η διατήρηση της ευγλυκαιμίας σε όλη τη διάρκεια της κύησης και κατά τον τοκετό, ώστε να προληφθούν δυσμενείς επιπτώσεις στο έμβρυο. Μετά τον τοκετό γίνεται κατά διαστήματα έλεγχος για τυχόν εμφάνιση έκδηλου διαβήτη.
Συμπτώματα
Στον Διαβήτη τύπου 1 τα συμπτώματα παρατηρούνται συνήθως για μερικές εβδομάδες, ενδέχεται όμως πιο σπάνια, να εξελιχτούν ακόμη και σε μερικούς μήνες.
Στον Διαβήτη τύπου 2, υπάρχει περίπτωση τα συμπτώματα ακόμη και να απουσιάζουν, με αποτέλεσμα ο ασθενής να κινδυνεύει να παραμείνει αδιάγνωστος.
Οξείες Επιπλοκές Διαβήτη
Με τον όρο υπογλυκαιμία εννοούμε την κατάσταση κατά την οποία τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα είναι κάτω των 70mg% με ή χωρίς συμπτώματα. Η υπογλυκαιμία αποτελεί μία από τις πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της ινσουλινοθεραπείας και σχετικά σπανιότερα των υπογλυκαιμικών δισκίων.
Χρόνιες Επιπλοκές Διαβήτη
Ο διαβήτης στην εξελικτική πορεία του ενδέχεται να προκαλέσει βλάβες σε διάφορα όργανα του σώματος, στους οφθαλμούς, τα νεύρα, τα νεφρά, την καρδιά και τα αγγεία.
Οι επιπλοκές παρουσιάζονται και στους δύο τύπους διαβήτη, κι εμφανίζονται ανεξάρτητα από τον τρόπο θεραπείας. Αν όμως το σάκχαρο, τα λιπίδια και η υπέρταση ρυθμίζονται αποτελεσματικά και σε μακροχρόνια βάση, τότε ο ασθενής προφυλάσσεται σε μεγάλο ποσοστό από τις επιπλοκές ή επιβραδύνεται σημαντικά η εξέλιξή τους.
Ελαττωμένη ή και ανύπαρκτη αίσθηση του πόνου, με αποτέλεσμα ο ασθενής να υφίσταται μικροτραυματισμούς που δεν γίνονται να τους αντιληφθεί. Οι ανωμαλίες των νεύρων, η προσβολή των αρτηριών των κάτω άκρων και η λοίμωξη συνθέτουν το διαβητικό πόδι. Συνεπώς, η άμεση αναζήτηση ιατρικής βοήθειας αποτελεί ζήτημα επιτακτικής ανάγκης για την πρόληψη σοβαρότερων επιπλοκών, όπως είναι ο ακρωτηριασμός.
Ο Διαβήτης επιβαρύνει την κατάσταση των αγγείων. Όταν τα επίπεδα γλυκόζης παραμένουν υψηλά για μεγάλο χρονικό διάστημα τότε αυξάνεται κίνδυνος εμφάνισης αθηρωματικής πλάκας και απώλειας της ελαστικότητας των αγγείων. Συνεπώς τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν πολλαπλάσιες πιθανότητες εμφράγματος του μυοκαρδίου ή ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα το ποσοστό εμφάνισης Διαβητικής Χρόνιας Νεφρικής Νόσου στον Διαβήτη τύπου 2, είναι 45%.
Η Διαβητική Αμφιβληστοειδοπάθεια αποτελεί μία από τις πιο συχνές επιπλοκές του Διαβήτη και είναι στενά συνυφασμένη με τη διάρκεια του.
Παρακολούθηση - Ρύθμιση - Έλεγχος
Υπεύθυνος Ιατρός
